1
0
دسته بندی: دانستنی ها بازدید: 2901 تاریخ: ۱۳۹۷/۴/۱
"این من هستم؟ یا خودتی؟ یه سگته؟ خرسِته؟" ما همیشه می‌خواهیم معنی و تعریفی را برای تصاویر ترسیم شده کودکان داشته باشیم، در صورتی که آن‌ها حتی به سختی یک مداد را دست می‌گیرند.
فرادید| آیا تا به حال نقاشی کودکی را در دست داشته اید و متوجه برق نگاه امیدوار آن‌ها شده اید؟ تنها برای تحقق بخشیدن به انتظاراتشان کافی است متوجه شوید که چه چیزی را به تصویر کشیده اند، و اگر شکل شما باشد و یا شباهت زیادی داشته باشد، وحشت زده می‌شوید.
به گزارش فرادید به نقل از mnn، "این من هستم؟ یا خودتی؟ یه سگته؟ خرسِته؟" ما همیشه می‌خواهیم معنی و تعریفی را برای تصاویر ترسیم شده کودکان داشته باشیم، در صورتی که آن‌ها حتی به سختی یک مداد را دست می‌گیرند. تا کنون نقاشی‌های کودکان را ارزیابی‌های فراوانی کرده ایم اینکه چگونه جهان اطراف را می‌شناسند، خود و جهان اطراف را چگونه به تصویر می‌کشند.
اما نسل جدیدی از روانشناسان توصیه می‌کنند این استراتژی‌ها سبب می‌شود نکته اصلی نادیده گرفته شود، در عوض توصیف‌های زیبا از آثاری که می‌آفرینند می‌تواند بسیار مفید‌تر باشد.
برای چندین دهه است که مربیان بر پیشرفت‌های واقع گرایانه تاکید دارند و بر مبنای واقعیت قضاوت می‌کنند، و اینکه یک کودک چگونه مدادش را بر روی کاغذ می‌کشد. انتظار می‌رود کودکان نوپا خط‌های خشن تری را ترسیم کنند و همانطور که بزرگ‌تر می‌شوند و درک بیشتری از جهان اطراف خود پیدا می‌کنند، خط‌ها کمی نرم‌تر می‌شوند و تصاویر واقعی تری از مضمون آن‌ها اتخاذ می‌شود. یک کودک ممکن است در ابتدا تنها یک دایره بکشد و سپس پا‌ها را اضافه کند و دست‌ها را هم در نظر نگیرد، در نهایت شکلی از یک گربه و یا انسان را به وجود آورده باشد؛ و بعد‌ها شاید به عنوان تصویر یک انسان، دست‌ها، مو‌ها، و حتی برخی ویژگی‌های صورت را نیز ترسیم کند.
با توجه به نظریه‌های قدیمی، این پیشرفت‌های هنری با توسعه شناخت کودک همخوانی دارد. در حقیقت کارشناسان بر این باورند تا زمانی کودک که شناخت کافی از محیط اطراف خود پیدا نکند ممکن است تصویر یک انسان را به شکل یک بچه قورباغه ترسیم کند.
اما بسیاری از مربیان هنر در حال حاضر تصور می‌کنند که روش تک بُعدی برای مشاهده پیشرفت‌های هنری کودک شیوه‌ای درست نمی‌باشد. برای بسیاری از کودکان، واقع گرایی هدف نیست. برخی از بچه‌ها برای بیان یک داستان نقاشی می‌کشند. برای آن‌ها جزئیات ماجرا از اهمیت کمتری برخوردار هستند.
"کودکان و نوجوانان نزدیک به سن ۷ – ۹ به جزئیات بیشتر و بیشتری در دنیای اطراف خود توجه می‌کنند، گاهی اوقات این دقت نظر‌ها تا حدی است که سبب می‌شود نقشه‌ای از دنیای اطراف آن‌ها را ترسیم شود." دایانا استلین، مدرس هنر در آکادمی هنر The Plein-Air بوستون می‌گوید، این مسئله بدین معنا نیست که آن‌ها همه جزئیات را گونه‌ای نمایش می‌دهند که بزرگسالان آن را در واقعیت مشاهده می‌کنند. یک کودک ممکن است چهره انسان، خورشید و درخت، همه را به یک اندازه و شکل‌های مشابه ترسیم کند که با واقعیت مطابقت ندارند. اما این به این معنی نمی‌باشد که درک آن‌ها از واقعیت دنیای اطراف بهتر از کودکانی که تصاویر واقعی تری را به تصویر می‌کشند، نیست. هر دو شیوه نقاشی‌ها نشان می‌دهند که کودک در حال شناخت دنیای اطراف خود است. استلیتن می‌گوید، "والدین در تقویت و بهبود بخشیدن در شناخت جهان اطراف کودکان نقش اساسی را ایفا می‌کنند، اما مخالفت در قبول کردن شکل‌های ترسیم شده، آن‌ها را مجبور می‌کند که نقاشی‌های واقعی تری را به تصویر بکشند."
استلین می‌افزاید، "ما به عنوان بزرگسال ممکن است تصور کنیم تصاویر واقعی، جذاب‌تر و زیبا‌تر به نظر می‌رسند، اما با این گونه در خواست‌ها از کودکان برای ترسیم واقعیت، اساسا می‌تواند خلاقیت آن‌ها را محدود کند." برای اکثر کودکان لذت نقاشی کشیدن و بیان یک ماجرا بسیار بیشتر از تصویر نهایی ایجاد شده است.
تا به حال توجه کرده اید هنگامی که دارید تصویر یک کامیون را بر روی کاغذ ترسیم می‌کنید، برای آن‌ها صدای حرکت کردن آن را هم اجرا می‌کنید، در حالی که تصویر این کامیون بر روی کاغذ شکلی ساده دارد، چیزی که شما از آن را درک کرده اید. بسیاری از کودکان نیز می‌توانند با نقاشی کشیدن و ترسیم شکلی ساده که با واقعیت وجودی آن‌ها فاصله دارد، لذت می‌برند.
این مسئله به نظر من می‌تواند به عنوان یک پیشرفت عالی تلقی شود.
اگر کودکان شما نیز در هنر خود به دنبال واقع گرایی هستند، در کنار آن‌ها پیش بروید و از کار هایشان تعریف کنید. اما اگر نقاشی آن‌ها بیشتر شبیه یک گرد باد که پر از خط خطی‌های در هم و برهم است، در عوض داستانی را که در ذهنشان پدیدار شده است را جویا شوید. ممکن است داستان خلاقانه‌ای آشکار شود و خود شما نیز شگفت زده شوید.
منبع: mnn