جهانگردی و مسافرت به سرزمینها و مکانهای تاریخی و دیدن جلوه ها و جاذبه
های طبیعی، به هر منظور، پیشینه ای بسیار طولانی دارد و نمی توان برای آن سر آغازی
تاریخی در نظر گرفت.
ولی پیدایش جهانگردی و توریسم، به عنوان صنعتی درآمدزا و اشتغال آفرین،
را باید در چند سده اخیر جست.
در منابع استنباط و متون فقهی پیشینیان نیز، نص و عبارتی ناظر به جهانگردی
به عنوان یک صنعت و به گونه ای که امروزه مطرح است، یافت نمی شود.
آنچه در کتاب و سنت در پیوند با این موضوع دیده می شود، تنها ناظر به
اصل جهانگردی و آثار و فایده های معنوی و گاهی فواید مادی آن است; از این روی باید
«صنعت جهانگردی از منظر فقه » را از مباحث نو و مسائل مستحدثه فقه دانست و احکام و
فروع آن را به کمک منابع و مصادر فقهی مورد بررسی قرار داد.
برچسب ها:
تحقیق فقه و صنعت جهانگردی